.svg)
چگونه با فرزندی که پس از طلاق شما را طرد می‌کند ارتباط برقرار کنیم
چرا فرزندان از والدین فاصله می‌گیرند یا علیه آن‌ها موضع می‌گیرند و چگونه می‌توان دوباره ارتباط را بازسازی کرد؟
به گزارش پارسینه و به نقل از psychologytoday ، دنیل می‌گوید همسرش فرزندانشان را علیه او تحریک کرده و او را مقصر طلاق می‌داند. مگی می‌گوید فرزندانش حاضر نیستند او را ببینند، با او صحبت کنند یا حتی به پیام‌هایش پاسخ دهند. پاپی، که تنها ۱۲ سال دارد، می‌گوید نمی‌خواهد هیچ ارتباطی با پدرش داشته باشد و حتی حاضر است خود را از غذا محروم کند تا قاضی حضانت را تغییر دهد.
این موقعیت‌ها در طلاق بسیار رایج و دلخراش هستند. والد طردشده احساس درماندگی، اندوه و ناامیدی دارد. کودک نیز اغلب احساس رهاشدگی، خشم، سردرگمی و فشار روانی می‌کند.
چرا کودکان گاهی یک والد را طرد می‌کنند؟ پاسخ پیچیده است.
طلاق برای کودکان از نظر احساسی بسیار سنگین است. آن‌ها ممکن است درگیر تضاد وفاداری شوند یا یکی از والدین را مقصر بدانند. اضطراب ناشی از تغییرات، شرایط حضانت یا بی‌ثباتی مالی باعث می‌شود به یکی از والدین برای احساس امنیت بچسبند و دیگری را طرد کنند.
درگیری بین والدین، مخرب‌ترین عامل در طلاق برای کودکان است. والدینی که از یکدیگر بدگویی می‌کنند یا کودکان را وارد دعواهای خود می‌کنند، شرایطی را ایجاد می‌کنند که کودک احساس می‌کند باید طرف یکی را بگیرد. کودک ممکن است بخواهد از والد آسیب‌پذیرتر یا کسی که به نظرش قربانی شده حمایت کند. گاهی والدین آگاهانه یا ناخودآگاه تلاش می‌کنند با فرزندان متحد شوند و این باعث طرد والد دیگر می‌شود. گاهی این وضعیت به «بیگانگی والدینی» تبدیل می‌شود. حتی برخی نوجوانان هر دو والد را طرد می‌کنند.
گاهی طرد یک والد ریشه در رابطه یا دلبستگی قبل از طلاق دارد. اگر والد از نظر احساسی دور یا از نظر فیزیکی کمتر حاضر بوده، کودک به والد دیگر که احساس امنیت بیشتری با او دارد، وابسته می‌شود.
کودکان خردسال معمولاً به والد اصلی خود می‌چسبند، چون از دست دادن و رها شدن می‌ترسند. نوجوانان ممکن است حس قوی‌تری از اخلاق، قضاوت یا خشم داشته باشند و در شرایطی که زندگی‌شان از کنترل خارج شده، بیشتر تمایل به ابراز استقلال دارند.
استرس‌های ناشی از طلاق نیز در طرد نقش دارند. تغییرات بزرگ مانند فروش خانه، نقل مکان، مدرسه جدید، زندگی در دو خانه یا ورود شریک جدید والدین، کودک را تحت فشار قرار می‌دهد. طلاق‌هایی که با دعوا و دادگاه همراه هستند، تأثیر بیشتری بر کودک دارند و او ممکن است به سمت والدینی که نیازمند حمایت به نظر می‌رسد یا امن‌تر است، کشیده شود.
خبر خوب این است که طرد شدن اغلب قابل بهبود است
اگرچه زمان‌بر است، اما وقتی والدین درگیری را پایان دهند و راه‌های ارتباط محترمانه پیدا کنند، این طرد می‌تواند کاهش یابد. والد طردشده باید صبور، مهربان، همدل، آرام و ثابت‌قدم باقی بماند تا کودک احساس امنیت کند و بتواند احساساتش را بیان کند. درمان خانوادگی می‌تواند به بازسازی اعتماد کمک کند.
دنیل و مگی هر دو از طرد شدن توسط فرزندانشان رنج می‌برند و به دنبال راهکار هستند. ما درباره این صحبت می‌کنیم که چگونه در را برای ارتباط باز نگه دارند، بدون اینکه کودک را مجبور به ورود کنند.
والد طردشده چه کاری می‌تواند انجام دهد؟
شما نمی‌توانید احساسات فرزندتان را کنترل کنید، اما می‌توانید رفتار خودتان را کنترل کنید. شاید ندانید چرا فرزندتان شما را طرد کرده، اما خشم، حالت دفاعی، احساس گناه یا رفتارهای کنترل‌گرانه می‌تواند باعث شود کودک بیشتر عقب‌نشینی کند.
به خودتان یادآوری کنید که فرزندتان احساسی، سردرگم و تحت فشار است، بنابراین نقش شما این است که آرام، گرم و ثابت‌قدم باقی بمانید even زمانی که کودک شما را طرد می‌کند.
ارتباط را باز اما غیرمزاحم نگه دارید. اگر فرزندتان تمام ارتباط را قطع کرده، مرزها ممکن است حساس باشند. گاهی پیام‌های کوتاه یا کارت‌های محبت‌آمیز بفرستید تا یادآوری کنید که دوستش دارید و همیشه در کنارش هستید. پیام‌ها را کوتاه، محبت‌آمیز و بدون فشار نگه دارید.
به یاد داشته باشید که نمی‌توانید فرزندتان را متقاعد به ارتباط مجدد کنید. هدف این است که به او نشان دهید اگر بخواهد به سمت شما بیاید، محیط امنی در انتظارش خواهد بود. فرزندتان باید احساس کند که می‌تواند هر دو والد را دوست داشته باشد.
اگر با فرزندتان در ارتباط هستید، تمرکزتان بر شنیدن باشد. سوالات باز درباره زندگی‌اش بپرسید.
زمانی را صرف تأمل درباره رابطه‌تان با فرزند قبل از طلاق کنید. آیا حضور قابل اعتماد و احساسی داشتید؟ شاید لازم باشد بابت رفتارها یا غیبت‌ها یا هر چیزی که باعث درد او شده، عذرخواهی کنید. حتی اگر فکر می‌کنید دلیلی برای عذرخواهی ندارید، ابراز همدلی همیشه مفید است.
هرگز از والد دیگر بدگویی نکنید even اگر معتقدید او باعث بیگانگی فرزندتان شده. پاپی از «بدگویی‌های» والدینش شکایت داشت و فکر می‌کرد طرد پدرش باعث می‌شود مادرش دیگر از او بد نگوید. (اما این‌طور نشد.)
با کمک یک درمانگر حرفه‌ای، اندوه و احساسات خود را پردازش کنید. درمان خانوادگی یا درمان بازسازی ارتباط (که ممکن است توسط دادگاه تجویز شود) را در نظر بگیرید.
چه کارهایی را نباید انجام داد:
این‌ها دام‌هایی هستند که تقریباً همیشه تلاش شما برای ارتباط مجدد را خراب می‌کنند. همه این‌ها باعث می‌شوند فرزندتان احساس کنترل‌شدگی یا ناامنی کند و هیچ‌کدام مؤثر نیستند:
- با فرزندتان درباره «واقعیت» بحث نکنید. این کار او را دوباره وارد تضاد وفاداری می‌کند. این یکی از سخت‌ترین چالش‌ها برای والدین طردشده است.
- او را مجبور به دیدار یا انتخاب طرف نکنید.
- احساس گناه به او ندهید. این رفتار از نظر کودک، کنترل‌گرانه است.
- سایر اعضای خانواده (مثل پدربزرگ و مادربزرگ) را وارد ماجرا نکنید تا برای شما وساطت کنند.
- تسلیم نشوید و امیدتان را از دست ندهید. تسلیم شدن، به‌عنوان یک رهاسازی دیگر تلقی می‌شود و ممکن است شانس آشتی را از بین ببرد.
آشتی یا ارتباط مجدد ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد.
کلیدها: صبر و ثبات. اگر فرزندتان آمادگی ارتباط دارد، آهسته پیش بروید و محیطی امن فراهم کنید.
نمونه‌هایی از آشتی
پاپی در نهایت پس از پایان دبیرستان، به دنبال رابطه با پدرش رفت. او مادرش را مقصر دوری از پدرش می‌دانست و اگرچه با مادرش در ارتباط ماند، اما زمانی که مادرش دوباره درباره طلاق صحبت کرد، مرزهای سختی تعیین کرد.
دنیل پس از ازدواج مجدد و نقل مکان به ایالت دیگر، دوباره با فرزندانش ارتباط برقرار کرد. او رابطه‌اش با فرزندان را «سرد» توصیف می‌کند و همچنان همسر سابقش را مقصر می‌داند. او تلاش می‌کند از دفاع از خود در برابر فرزندانش خودداری کند و متوجه شده که «وقتی وارد آن بحث‌ها می‌شوم، آن‌ها عقب‌نشینی می‌کنند.»
مگی زمانی با دخترش ارتباط برقرار کرد که دخترش ازدواج کرد و صاحب فرزند شد، اما با پسرش فقط تماس سطحی دارد.
او می‌گوید: «من و دخترم چند جلسه درمانی داشتیم و واقعاً به روشن شدن فضا کمک کرد. امیدوارم پسرم هم روزی با این موضوع موافقت کند. من همیشه در را برای او باز نگه می‌دارم.»
ارسال نظر